مزایای ایمپلنت دندان

قطعا یکی از بهترین درمان ها برای دندان های از دست رفته یا پر کردن جای خالی دندان،کاشت ایمپلنت دندان است که انتخاب متخصص و کیفیت ایمپلنت در موفقیت آمیز بودن این درمان بسیار موثر است در این متن درباره مزایای ایمپلنت دندان، نکات مهمی بیان میکنیم.

ایمپلنت دندان چیست؟

ایمپلنت دندان یک پایه تیتانیومی است که برای حمایت از دندان جایگزین در فک شما قرار می گیرد.ایمپلنت های دندانی پایه های تیتانیومی هستند که در فک شما قرار می گیرند تا به عنوان ریشه های جایگزین برای دندان های از دست رفته عمل کنند. روی آن‌ها ترمیم‌های دندانی مانند تاج، بریج یا پروتزهای فول قوس قرار می‌گیرند تا دندان‌های جایگزین کاملاً کاربردی شوند.

ایمپلنت های دندان بادوام ترین، ماندگارترین و واقعی ترین نوع جایگزینی دندان هستند و پزشکان متخصص کلینیک ایمپلنت دکتر والا همیشه ایمپلنت های دندانی را به عنوان بهترین گزینه جایگزین برای بیمارانی که واجد شرایط دریافت آن هستند، توصیه می کنند.

مهمترین فواید ایمپلنت دندان

دندان های تکیه گاه ایمپلنت تقریباً همان قدرت جویدن دندان های طبیعی را دارند. دندان‌هایی که از ایمپلنت پشتیبانی می‌کنند، نیازی به ساییدن و ضعیف کردن دندان‌های مجاور ندارند، همانطور که هنگام قرار دادن بریج دندان ضروری است.

ایمپلنت‌های دندانی و ترمیم‌هایی که پشتیبانی می‌کنند از نظر ظاهر، احساس و عملکرد مانند دندان های واقعی هستند و بیماران به ندرت می توانند تفاوت بین دندانی که توسط ایمپلنت کاشته می شود و دندان طبیعی را تشخیص دهند.

ایمپلنت های دندانی از تحلیل استخوانی که به طور معمول در زیر دندان های از دست رفته رخ می دهد جلوگیری می کنند. این به حفظ اندازه و شکل فک شما کمک می کند.روکش هایی که از ایمپلنت پشتیبانی می کنند، دندان های مجاور را در موقعیت خود ثابت نگه می دارند، بنابراین از جابجایی آن ها به داخل شکاف و ایجاد مشکل جلوگیری می کنند.

پروتزهای ایمپلنت به طور ایمن در جای خود نگه داشته می شوند، نیازی به چسب ندارند و قدرت جویدن را به میزان قابل توجهی افزایش می دهند. اغلب نیازی به کام کاذب نیست که حس چشایی شما را مهار کند و فشار جویدنی که در ایمپلنت ها قرار می گیرد به حفظ استخوان فک شما کمک می کند.

تفاوت های ایمپلنت دندان و بریج های دندانی سنتی

بریج‌های دندانی از دیرباز برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته مورد استفاده قرار می‌گرفتند، اما معایب مشخصی دارند. به عنوان مثال، دندان های هر طرف دندان از دست رفته باید تراشیده شوند تا بتوان بریج را روی آنها قرار داد. این باعث ضعیف شدن دندان ها می شود و در طول زمان می تواند منجر به پوسیدگی، شکستگی و سایر عوارض شود. علاوه بر این، میانگین طول عمر یک بریج، طبق مطالعه منتشر شده توسط انجمن دندانپزشکی آمریکا، تنها 10 سال است. یکی دیگر از معایب بریج ها این است که از تحلیل استخوان در زیر دندان از دست رفته جلوگیری نمی کنند.

با این حال، ایمپلنت های دندانی نیازی به تراشیدن دندان های طبیعی ندارند. آنها همچنین فشار گاز گرفتن و جویدن مورد نیاز برای حفظ حجم استخوان اطراف دندان را فراهم می کنند، کاری که بریج های سنتی نمی توانند انجام دهند و ایمپلنت های دندانی، اگر به درستی از آنها مراقبت شود، می توانند تا آخر عمر باقی بمانند.

معایب دندان مصنوعی به عنوان دندان جایگزین

پروتزهای سنتی تنها گزینه ای برای جایگزینی تمام دندان های شما قبل از استفاده از ایمپلنت های دندانی برای پشتیبانی از ترمیم های قوس کامل بودند. پروتزهای سنتی در طول زمان بسیار بهبود یافته اند، اما هنوز در بهترین حالت تنها 25 درصد از قدرت جویدن دندان های طبیعی را تامین می کنند. آنها همچنین به چسب هایی نیاز دارند که در دهان شما محکم شوند و می توانند از جای خود خارج شوند یا هنگام غذا خوردن یا صحبت کردن صدای کلیک ایجاد کنند.

از دست دادن استخوان زمانی رخ می دهد که دندان ها از بین رفته باشند و پروتزهای مصنوعی این روند از دست دادن استخوان را تسریع می کنند و در نهایت باعث فروپاشی عضلات صورت می شوند. این باعث می شود که چانه به سمت بینی حرکت کند، لب ها نازک شده و گونه ها به سمت داخل فرو بروند و باعث ایجاد چین و چروک و چین های عمیق شود. از دست دادن مداوم استخوان همچنین باعث می شود که پروتز دائماً تناسب خود را از دست بدهد و در نتیجه زخم و جویدن دردناک ایجاد شود.

پروتزهای متکی به ایمپلنت ثبات و قدرت جویدن را افزایش می دهند

هنگامی که از ایمپلنت برای حمایت از دندان مصنوعی استفاده می شود، فشار جویدن روی دندان مصنوعی از طریق ایمپلنت به استخوان فک منتقل می شود و حجم و تراکم فک حفظ می شود. دندان های جایگزین شما حرکت نمی کنند و نمی لغزند. اغلب نیازی به کام کاذب روی پروتز بالایی نیست که حس چشایی شما را مهار کند و قدرت جویدن شما می تواند تا چهار برابر یک پروتز سنتی افزایش یابد.

مزایای ایمپلنت دندان

قطعا یکی از بهترین درمان ها برای دندان های از دست رفته یا پر کردن جای خالی دندان،کاشت ایمپلنت دندان است که انتخاب متخصص و کیفیت ایمپلنت در موفقیت آمیز بودن این درمان بسیار موثر است در این متن درباره مزایای ایمپلنت دندان، نکات مهمی بیان میکنیم.

ایمپلنت دندان چیست؟

ایمپلنت دندان یک پایه تیتانیومی است که برای حمایت از دندان جایگزین در فک شما قرار می گیرد.ایمپلنت های دندانی پایه های تیتانیومی هستند که در فک شما قرار می گیرند تا به عنوان ریشه های جایگزین برای دندان های از دست رفته عمل کنند. روی آن‌ها ترمیم‌های دندانی مانند تاج، بریج یا پروتزهای فول قوس قرار می‌گیرند تا دندان‌های جایگزین کاملاً کاربردی شوند.

ایمپلنت های دندان بادوام ترین، ماندگارترین و واقعی ترین نوع جایگزینی دندان هستند و پزشکان متخصص کلینیک ایمپلنت دکتر والا همیشه ایمپلنت های دندانی را به عنوان بهترین گزینه جایگزین برای بیمارانی که واجد شرایط دریافت آن هستند، توصیه می کنند.

مهمترین فواید ایمپلنت دندان

دندان های تکیه گاه ایمپلنت تقریباً همان قدرت جویدن دندان های طبیعی را دارند. دندان‌هایی که از ایمپلنت پشتیبانی می‌کنند، نیازی به ساییدن و ضعیف کردن دندان‌های مجاور ندارند، همانطور که هنگام قرار دادن بریج دندان ضروری است.

ایمپلنت‌های دندانی و ترمیم‌هایی که پشتیبانی می‌کنند از نظر ظاهر، احساس و عملکرد مانند دندان های واقعی هستند و بیماران به ندرت می توانند تفاوت بین دندانی که توسط ایمپلنت کاشته می شود و دندان طبیعی را تشخیص دهند.

ایمپلنت های دندانی از تحلیل استخوانی که به طور معمول در زیر دندان های از دست رفته رخ می دهد جلوگیری می کنند. این به حفظ اندازه و شکل فک شما کمک می کند.روکش هایی که از ایمپلنت پشتیبانی می کنند، دندان های مجاور را در موقعیت خود ثابت نگه می دارند، بنابراین از جابجایی آن ها به داخل شکاف و ایجاد مشکل جلوگیری می کنند.

پروتزهای ایمپلنت به طور ایمن در جای خود نگه داشته می شوند، نیازی به چسب ندارند و قدرت جویدن را به میزان قابل توجهی افزایش می دهند. اغلب نیازی به کام کاذب نیست که حس چشایی شما را مهار کند و فشار جویدنی که در ایمپلنت ها قرار می گیرد به حفظ استخوان فک شما کمک می کند.

تفاوت های ایمپلنت دندان و بریج های دندانی سنتی

بریج‌های دندانی از دیرباز برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته مورد استفاده قرار می‌گرفتند، اما معایب مشخصی دارند. به عنوان مثال، دندان های هر طرف دندان از دست رفته باید تراشیده شوند تا بتوان بریج را روی آنها قرار داد. این باعث ضعیف شدن دندان ها می شود و در طول زمان می تواند منجر به پوسیدگی، شکستگی و سایر عوارض شود. علاوه بر این، میانگین طول عمر یک بریج، طبق مطالعه منتشر شده توسط انجمن دندانپزشکی آمریکا، تنها 10 سال است. یکی دیگر از معایب بریج ها این است که از تحلیل استخوان در زیر دندان از دست رفته جلوگیری نمی کنند.

با این حال، ایمپلنت های دندانی نیازی به تراشیدن دندان های طبیعی ندارند. آنها همچنین فشار گاز گرفتن و جویدن مورد نیاز برای حفظ حجم استخوان اطراف دندان را فراهم می کنند، کاری که بریج های سنتی نمی توانند انجام دهند و ایمپلنت های دندانی، اگر به درستی از آنها مراقبت شود، می توانند تا آخر عمر باقی بمانند.

معایب دندان مصنوعی به عنوان دندان جایگزین

پروتزهای سنتی تنها گزینه ای برای جایگزینی تمام دندان های شما قبل از استفاده از ایمپلنت های دندانی برای پشتیبانی از ترمیم های قوس کامل بودند. پروتزهای سنتی در طول زمان بسیار بهبود یافته اند، اما هنوز در بهترین حالت تنها 25 درصد از قدرت جویدن دندان های طبیعی را تامین می کنند. آنها همچنین به چسب هایی نیاز دارند که در دهان شما محکم شوند و می توانند از جای خود خارج شوند یا هنگام غذا خوردن یا صحبت کردن صدای کلیک ایجاد کنند.

از دست دادن استخوان زمانی رخ می دهد که دندان ها از بین رفته باشند و پروتزهای مصنوعی این روند از دست دادن استخوان را تسریع می کنند و در نهایت باعث فروپاشی عضلات صورت می شوند. این باعث می شود که چانه به سمت بینی حرکت کند، لب ها نازک شده و گونه ها به سمت داخل فرو بروند و باعث ایجاد چین و چروک و چین های عمیق شود. از دست دادن مداوم استخوان همچنین باعث می شود که پروتز دائماً تناسب خود را از دست بدهد و در نتیجه زخم و جویدن دردناک ایجاد شود.

پروتزهای متکی به ایمپلنت ثبات و قدرت جویدن را افزایش می دهند

هنگامی که از ایمپلنت برای حمایت از دندان مصنوعی استفاده می شود، فشار جویدن روی دندان مصنوعی از طریق ایمپلنت به استخوان فک منتقل می شود و حجم و تراکم فک حفظ می شود. دندان های جایگزین شما حرکت نمی کنند و نمی لغزند. اغلب نیازی به کام کاذب روی پروتز بالایی نیست که حس چشایی شما را مهار کند و قدرت جویدن شما می تواند تا چهار برابر یک پروتز سنتی افزایش یابد.